Kong 妈妈讲故事 [Part 10]

Part 10
ขอย้อนกลับไปตอนก้องอายุประมาณ 4-5 ขวบ ก้องเป็นเด็กชายที่หน้าสวย ผมสวย เคยพาไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตแถวสุขุมวิท มีผู้ชายคนหนึ่งดูมีอายุแล้วเดินเข้ามาหาก้อง ขออนุญาตลูบหัวก้อง มองอย่างเอ็นดูเต็มที่ แล้วบอกว่าเด็กคนนี้หัวสวย มีบุญก้องเป็นเด็กว่าง่าย นิ่ง รู้จักกาละเทศะ การที่ก้องเป็นคนนิ่งบางทีดูว่าง่าย แต่บางทีก็ยากเลย หลายๆ คนบอกว่าพวกเราคบคนยาก แต่นั่นเป็นเพราะเราชอบอยู่นอกวง มันจะทำให้เราได้มองในมุมกว้าง ได้เห็นความต่างของทุกคน ในเวลาเดียวกันถ้าเราอยู่ในวง เราก็จะเห็นเพียงไม่กี่คน
ความละเอียดเป็นสมบัติของศิลปิน เราใช้ความละเอียดประกอบการดำรงชีวิต จึงทำให้ชีวิตมีความสุขสมบูรณ์
ครั้งหนึ่งไปเที่ยวสวนลิ้นจี่ของน้าแป้ว (ศรินประภา พนมยงค์) ที่สมุทรสงคราม มีน้าจีไปด้วย
(ศจี บุนนาค) ขากลับทุกคนขนซื้อลิ้นจี่กันคนละหลายกิโล พอก้องเห็นน้าจีหิ้วลิ้นจี่หลายถุงก็เดินเข้าไปช่วย “ผมถือให้ครับ” ตอนนั้นก้องอายุประมาณ 12-13 ปี ถึงตอนนี้น้าจียังประทับใจไม่หายกับความน่ารักของก้อง

พอบอกให้ก้องเต๊ะท่าถ่ายรูป ก้องจะทำท่าไอ้มดแดงที่คลั่งไคล้มากตอนนั้น

第10集

妈妈突然想起了一件发生在4、5岁Kong身上的事情。因为kong有一张漂亮的脸蛋、卷卷的头发，非常招人喜欢。有一天妈妈带 他去超市，一个男人看到kong，特别喜欢，忍不住地请求妈妈可以允许他摸摸Kong的头。他边摸kong的头，边不住地夸赞道：“头这么漂亮，是有福气 的人！”

Kong 在12-13岁的时候我们去过妈妈朋友的荔枝园   大家买回家了不少荔枝 .

Kong 看到一个阿姨拿着很重的荔枝包。马上来帮助说 “让我帮你拿”那位阿姨如今还是常常提到她对Konge 从此的美感